Satis est ad hoc responsum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Duo Reges: constructio interrete. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quae cum dixisset, finem ille. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quis istud, quaeso, nesciebat? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Numquam facies. Urgent tamen et nihil remittunt. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Primum divisit ineleganter; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quod cum dixissent, ille contra. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Age, inquies, ista parva sunt. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Non semper, inquam; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Nihilo magis. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Et nemo nimium beatus est; Summus dolor plures dies manere non potest? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Pollicetur certe. At eum nihili facit; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; At multis malis affectus. Quis est tam dissimile homini. Sed ad rem redeamus; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.