Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Duo Reges: constructio interrete. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Satis est ad hoc responsum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?

Ut aliquid scire se gaudeant? Si enim ad populum me vocas, eum. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quis est tam dissimile homini. Hoc tu nunc in illo probas. Iam in altera philosophiae parte. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? A mene tu? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Contineo me ab exemplis. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Summus dolor plures dies manere non potest?

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Primum divisit ineleganter; Sint modo partes vitae beatae.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quis istud possit, inquit, negare? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Comprehensum, quod cognitum non habet? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Cyrenaici quidem non recusant;

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Negare non possum. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.