Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Duo Reges: constructio interrete. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Poterat autem inpune; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Conferam avum tuum Drusum cum C.
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Sed ego in hoc resisto; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Haeret in salebra.
Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. At multis se probavit. Quae sequuntur igitur?
Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Quid nunc honeste dicit? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Quae sequuntur igitur? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Memini vero, inquam;
Cur iustitia laudatur?
Eam stabilem appellas. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; At iam decimum annum in spelunca iacet. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Ad eos igitur converte te, quaeso. Sed quod proximum fuit non vidit.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Esse enim, nisi eris, non potes. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Et quidem, inquit, vehementer errat; Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?
